ธรรมะเปิดโลก วันที่ 7 มิถุนายน 2558
ตอนที่ 51 **ก้าวข้ามความทุกข์**
ในเช้าของวันนี้ เมื่อข้าพระพุทธเจ้าได้เข้าเฝ้านอบน้อมต่อองค์พระบิดา พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านแล้วนั้น พระองค์ท่านได้ทรงเมตตาแสดงธรรมกลับมา กับพวกเราทั้งหลาย ดังนี้ว่า
- - - -
ความทุกข์ อยู่ในการเกิดความทุกข์ อยู่ในสิ่งที่ยังมีอยู่ความทุกข์ อยู่ในวัฏสงสารนี้
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ไม่มีใครที่จะหนีความทุกข์ไปได้หรอกลูก นอกจากลูกนั้น ต้องเดินข้ามมันไปทั้งนั้น และการที่จะข้ามความทุกข์ไปได้นั้น ต้องมีการปฏิบัติฝึกฝนจิตของตนให้อยู่เหนือความทุกข์ทั้งปวงได้ ลูกจึงจะสามารถฟันฝ่าข้ามพ้นมันได้
การที่ลูกนั้นจะหนีความทุกข์ ไม่มีทางหนีพ้นหรอกลูก..
เพราะความทุกข์นั้นมีอยู่ในเรา เพราะความทุกข์นั้น เกิดขึ้นอยู่ในทุกที่ // มีอยู่ในวัฏสงสารนี้
แต่หากว่า ลูกนั้นต้องการที่จะพ้นทุกข์ ลูกต้องเดินข้ามความทุกข์นั้นให้ได้
ถ้าลูกปรารถนาที่จะไม่ทุกข์เพราะเรื่องอะไร.. ลูกก็ต้องเดินข้ามความทุกข์ในเรื่องนั้นให้ได้ แล้วลูกนั้นจึงจะเป็นสุข
หากลูกนั้นต้องการที่จะมีความสุข โดยการรู้จักพอเพียง พอประมาณในสิ่งที่ตนมีอยู่ ได้รับอยู่ และเป็นอยู่นั้น
ลูกต้องฝึกความรู้จักพอใจที่ตัวของลูกเอง..โดยที่เดินข้ามพ้นความโลภ
ความโลภ ลูกต้องเหยียบมันไป --ไม่ใช่หนีมัน
หาตรงนี้ไม่ได้ก็ไปหาตรงอื่น ก็ไปหาตรงอื่น หาตรงอื่นไม่เจอ ก็ไปหาที่อื่นอีก
เช่นนั้น ไม่ว่าลูกจะไปอยู่ที่ไหน ลูกก็ยังคงเจอแต่ความทุกข์ เพราะความต้องการไม่ได้หยุดอยู่ตรงสิ่งที่ได้มา
ความต้องการนั้นไม่มีที่สิ้นสุด
เมื่อได้สิ่งนั้นมา -- ก็ยังเหลือสิ่งนี้.. มีสิ่งใหม่เกิดขึ้นมาอีกแล้ว ก็ยังมุ่งหวังที่จะได้สิ่งใหม่มาอีก ทำเช่นนั้นไปเรื่อยๆ จนความโลภนั้นไม่มีที่สิ้นสุดเลย …
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. แต่หากว่าเราสามารถเดินข้ามความโลภได้ เราก็จะเดินข้ามความทุกข์ ที่เราต้องทุกข์เพราะความต้องการต่างๆเหล่านั้นได้เอง โดยการที่เราฝึกฝนตน
// ให้รู้จักพอใจในสิ่งที่มี// ให้รู้จักหยุดความต้องการของตน ด้วยตัวของเราเอง
.. เมื่อเราทำเช่นนั้นได้ เราสามารถเดินข้ามความโลภ
-- เราก็ไม่ทุกข์ เพราะความโลภอีกต่อไป --
< เราก็ไม่ต้องดิ้นรน แสวงหา ดิ้นรน เป็นทุกข์ เร่าร้อน เพราะความโลภอีกต่อไป >
ความทุกข์ในความโลภได้ดับลงเสียแล้ว เพราะเราสามารถเดินก้าวข้ามผ่านมันไปได้ .. แต่เราไม่ได้หนีมัน
ความรักก็เช่นเดียวกันลูกเอ๋ย.. ถ้าเรายังแสวงหาความรักอยู่ -- ความทุกข์ย่อมก่อเกิดขึ้นกับเราอยู่เสมอ
ถ้าเรายังวิ่งแสวงหามัน แล้วเราจะพ้นทุกข์ได้อย่างไรเล่า ?
เราจะอยู่ที่ไหน เราก็ยังต้องการความรักอยู่
ตราบใดก็ตาม ที่ยังมีความต้องการความรักอยู่-- เราย่อมเป็นทุกข์ ไม่ว่าจะอยู่ในที่แห่งหนใดก็ตาม
แต่หากว่าเราไม่ได้ต้องการความรักแล้ว เราฝึกฝนตนให้เห็นเหตุของทุกข์ในความรัก และสามารถเดินข้ามความรักนั้นได้ โดยที่เราไม่ได้ปรารถนาที่จะได้ความรัก มาจากตรงไหนอีก ไม่ได้สนใจ ไม่ได้วิ่งหามัน
แม้เราจะอยู่ตรงนี้ หรือไม่อยู่ตรงนี้ เราก็ไม่ได้ต้องการความรักให้มาจากที่ใด
เราสามารถเดินข้ามความรักได้
/ ดับความต้องการความรักในตัวเราได้/ ดับความรักที่เกิดขึ้นในตัวของเราได้
... เราก็สามารถเดินข้ามความทุกข์ได้ เช่นเดียวกัน…
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. เราหนีความทุกข์ไม่พ้นหรอกลูก -- นอกจากเราต้องเดินข้ามมันอย่างเดียว !
.. ไม่ว่าจะเป็น ความโกรธ หรือ ความหลง ก็เช่นเดียวกัน
ถ้าเรานี้ ยังมีความโกรธอยู่ // มีความลุ่มหลงอยู่
อยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ ย่อมมีความทุกข์ > เพราะเหตุของความทุกข์ยังไม่ดับลง
< ความโกรธ เป็นเหตุที่ทำให้ก่อเกิดไฟ ที่ทำแผดเผาจิตใจของตัวบุคคลผู้นั้น >
ความโกรธไม่เคยทำให้ใครเป็นสุข ..ไม่ว่าจะเป็นคนที่โกรธเอง หรือคนที่ถูกโกรธ
คนที่อยู่ในสถานที่ที่มีคนกำลังโกรธ /โมโหแรง.. > ฉะนั้นย่อมไม่มีความสุขอะไร
ถ้าเราสามารถเดินข้ามพ้นความโกรธ-- เราก็สามารถชนะความทุกข์ได้
ถ้าเราสามารถเดินข้ามความหลง / ลุ่มหลงในสิ่งนั้นสิ่งนี้ และดับความหลงได้
-- เราก็สามารถพ้นทุกข์ได้ เพราะเราเดินข้ามมัน พ้นจากมันเสียแล้ว ไม่ได้วิ่งหนีมัน
เพราะสิ่งต่างๆ ทั้งหลายทั้งปวง ที่เป็นความทุกข์อยู่ในเรา /ในตัวตนของเรานี้ คือ ความทุกข์
ความทุกข์ ไม่ได้อยู่ภายนอก
ไม่ได้อยู่ในที่ใดที่หนึ่ง..
.. แต่อยู่ในตัวของเรา และเป็นธรรมดาอยู่ในวัฏสงสารนี้ ย่อมมีทุกข์
เพราะยังคงต้องดำรง ดำเนินไปตามกฎของธรรมชาติ
** ทุกสิ่งทุกอย่าง มีตั้งขึ้นอยู่ และดับไป **
“สรรพสิ่งไม่เที่ยงแท้“ ทำให้เราต้องพลอยทุกข์
เพราะความไม่เที่ยงแท้นั้น // เพราะความทุกข์ มีอยู่ในกฎแห่งกรรม
หากเรายังรัก โลภ โกรธ หลง ยังลุ่มหลงอยู่ในสิ่งต่างๆ ย่อมสร้างกรรมได้มากมาย
ทำให้เราต้องจมอยู่กับความทุกข์
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ทางที่เราจะพ้นทุกข์ได้ คือ
**ต้องนำทุกข์เหล่านั้นมาเป็นบันไดให้เราก้าวข้ามวัฏสงสารนี้ **
เห็นทุกข์มาในรูปแบบใด เราก็สามารถที่จะเดินข้ามมันไปได้ โดยที่เราไม่ได้สนใจอะไรกับมันแล้ว
-- แต่ไม่ใช่เราหนีมัน
การเดินข้ามความทุกข์ไปทีละเรื่อง ทีละอย่างนั้น ยังพอที่จะทำให้เราพ้นทุกข์ได้ > เป็นทีละขั้น ทีละตอน ทีละรูปแบบ.. จนกว่าจิตของเรานั้น จะเข้าสู่ความพ้นทุกข์อย่างแท้จริง
แต่การที่เรานั้นเดินหนีปัญหาเรื่องนั้น หนีปัญหาเรื่องนี้นั้น เป็นสิ่งที่เราคิดผิด ทำผิด เพราะไม่มีทางหรอกลูก ที่เราจะหนีพ้นความทุกข์ได้
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. ความทุกข์นั้น จะพ้นจากมันได้ ก็ต่อเมื่อเราเดินข้ามมัน...
แล้วเราจะเดินข้ามทุกข์เหล่านั้น ไปได้อย่างไรเล่า ?
เราสามารถที่จะเดินข้ามไปได้ ด้วยการประพฤติดี ปฏิบัติดี - ที่เราสร้างสั่งสมทำมา และที่กำลังจะสร้างสั่งสมถัดไป
* ความดี ชนะความทุกข์* ความดี ชนะทุกสิ่ง* ความดี จะนำพาลูกนั้น เดินข้ามทุกข์ได้
ลูกทั้งหลายเอ๋ย.. วันนี้ลูกจงฝึกเดินข้ามความทุกข์เถิด อย่าฝึกหนีทุกข์เลย …
-- แล้วลูกจะได้พ้นทุกข์อย่างแท้จริง --
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น