วันพฤหัสบดีที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2566

**เรื่อง หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ไปดูวิมาน ของลูกหลานญาติโยม ที่พระนิพพาน**

**เรื่อง หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ไปดูวิมาน ของลูกหลานญาติโยม ที่พระนิพพาน**
* หลวงพ่อฤาษีลิงดำ~พระราชพรหมยานฯ..เล่าให้ฟัง

..." วันหนึ่ง.. สมเด็จท่านพามาที่ วิมานนิพพาน ที่มันกว้างลิ่ว และบ้านนี่นะ.. นาน ๆ จะได้ไปสักที ส่วนมากก็ไปนั่งป๋ออยู่ที่วิมานพระพุทธเจ้า..

* ถ้าเราไปอยู่ที่นั่นแล้ว เวลาเราตายมันจะไปไหน อาตมาเป็นคนเกาะ "พุทธานุสสติกรรมฐาน" เป็นอารมณ์ตลอดเวลา ถ้าวันไหนไม่ได้เห็นพระพุทธเจ้า วันนั้นตายดีกว่า..

~ มันจะเป็นยังไงก็ตาม ยิ่งป่วยยิ่งไข้ยิ่งหนัก ป่วยนิดเดียว จิตจะไม่ยอมคลาดจากพระพุทธเจ้า เราถือว่าถ้าเราเกาะพระพุทธเจ้าอยู่ มันจะตายลงนรกก็ยอม ท่านคงไม่ยอมให้ลง..

* แล้วท่านก็พาไปดูที่วิมาน ชี้ให้ดูบอกว่า : "**คณะของคุณมันมาก เพราะคุณใช้เวลาบำเพ็ญบารมีถึง ๑๖ อสงไขย กับ แสนกัป และเป็นฝ่าย "วิริยาธิกะ"**

~ เป็นอันว่า.. คณะของเราที่ตามกันมาเป็นระยะ ไอ้ที่เขาหนีไปนิพพานแล้วนับไม่ถ้วน พวกนั้นขี้ขลาดสู้เราไม่ได้..! ไอ้เราต้องมา ตก-ระกำ ลำบาก ช่วยกันวิ่งโน่นวิ่งนี่ ไอ้ที่จะกินก็ยังไม่มี แต่ยังพยายามหาเลี้ยงคนอื่น ใช่ไหม..

~ วันนี้มีเวลาลองสอบดูนิดหนึ่ง

~ **ถามว่า : คณะของข้าพระพุทธเจ้า มีกี่สาย จากหลังบ้านไปนี่..**

**~ ท่านบอกว่า :"มี ๓๗ สาย.**"

~ ถามว่า : สายหนึ่งมีระยะยาวเท่าไร..

~ ท่านบอกว่า :"สองแสนโยชน์ ของนิพพาน."

* แล้วก็ไปดู เห็นทั้งหมด ๓๗ สาย สองฝั่งของถนน วิมานเต็มหมด มันไม่มีจุดพร่อง สายหนึ่งประมาณ ๒ แสนโยชน์ แต่ละสาย ๓๗ คูณด้วย ๒ วิมานมันจะตั้งสายละสองฝั่งถนน ๓๗ ถนน ยาวเหยียด..

* ถนนกลายเป็นแก้วแพรว เป็นประกายสวยสดงดงามไปหมด บอกไม่ถูก วิมานแต่ละหลัง ก็แพรวพราว หาที่ติไม่ได้เลย หัวหน้าทีมตั้งบ้านใหญ่ อยู่ด้านหน้า ต่อไปก็มีถนนซอยเข้าไป..

~ **ทางด้านของนิพพาน นี่ เขาอยู่กันเป็น กลุ่ม ๆ อย่างกลุ่มของ พระกกุสันโธ ท่านก็อยู่กลุ่มหนึ่ง.. วิมานของพระพุทธเจ้า ก็ตั้งข้างหน้า บริวารก็เป็นสายอยู่ข้างหลัง.. พระโกนาคม ท่านก็อยู่กลุ่มหนึ่ง.. พระพุทธกัสสป ก็ตั้งอยู่จุดหนึ่ง.. ของ สมเด็จพระสมณโคดม ท่านก็ตั้งอยู่จุดหนึ่ง..**

*** ตอนนี้ ของอาตมา ก็เป็นจุดที่แปลก วิมานตั้งอยู่ในเกณฑ์เรียงของพระพุทธเจ้า ใหญ่คล้ายคลึงกัน แต่สวยสู้ของท่านไม่ได้ เพราะเราไม่ใช่พระพุทธเจ้า แต่ในฐานะที่ปรารถนาพุทธภูมิมา สิ้นระยะเวลา ๑๖ อสงไขย กับ แสนกัป พอดี..**

~ แต่ว่า ต้องเกิดไปอีก ๗ ที ทนไม่ไหวไม่เอา แค่นี้พอ รอเกิดอีก ๗ ครั้ง ก็ในกัปนี้แหละ และต้องไปรอ องค์ที่ ๒๒ หลังจากพระศรีอาริย์ ต้องไปนั่งรออยู่ชั้นดุสิต ไม่ไหวเปิดดีกว่า..

* ฉะนั้นกลุ่มของพวกเรา จึงมีวิมานตั้งอยู่ในระหว่างกลุ่มของ พระพุทธกัสสป และ กลุ่มของ พระสมณโคดม..

~ เป็นอันว่า.. หาจุดพร่องไม่ได้ ตามสายของพวกเรา วิมานสวยไม่เต็มที่ มีอยู่มากพอสมควร แต่ก็ไม่เต็มสาย..

* ที่วิมานสวยไม่มากก็เพราะว่า.. จิตของบุคคลใด ถ้ารักพระนิพพาน วิมานจะปรากฏที่นั่น แต่ถ้าจิตใจของท่านผู้นั้น ยังไม่ถึง อรหัตผล เพียงใด วิมานจะสวยไม่เต็มที.. ไอ้จิต กับ วิมาน มันสวยเท่ากัน..

~ เดินไปจึงรู้ เป็นอันว่า วิมานมันนั่งคอยอยู่ เป็นอันว่า.. คนที่ติดตามมาไม่พลาดพระนิพพาน..

* สมเด็จท่านตรัสต่อไปว่า : "ทุกคนที่เอาจริง ที่ตามแกมาตั้ง ๑๖ อสงไขย กับแสนกัป มันมีที่อยู่กันหมดแล้ว คำว่าถอยหลังไม่มี..."

( จากหนังสือ *หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ* เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๔๒ ของวัดท่าซุง จ.อุทัยธานี *****ธรรมทาน ที่ลูกเผยแผ่ ลูกขอน้อมถวายบูชา พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม และพระอริยสงฆ์เจ้า ทุกพระองค์ และบูชาคุณของครูบาอาจารย์หลวงปู่หลวงพ่อทุกพระองค์ด้วยใจเคารพ ด้วยใจบูชาเป็นที่ยิ่ง น้อมกราบบูชาทุกพระองค์ สาธุๆๆๆๆๆ

#รวมคำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์7 #หลวงพ่อฤาษี4

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น