จะเกิดเป็นเทวดาใหม่ หรือจะเป็นพรหมใหม่ นี่แสนยาก.

🙏..พระพุทธเจ้าบอกว่า..เทวดาก็ดี พรหมก็ดี เมื่อหมดบุญวาสนาบารมี จะเกิดเป็นเทวดาใหม่ หรือจะเป็นพรหมใหม่ นี่แสนยาก...หายาก จะมาค้างอยู่แค่มนุษย์...ก็แสนยากเหมือนกัน ส่วนมากลงอบายภูมิ เพราะว่าคนเราที่ไปเกิดเป็นเทวดา ด้วยอาศัยบุญเบื้องหลัง เกิดมาย่อมทำบาปด้วยกันทุกคน แต่หากก่อนตายเราสร้างความดี เราก็ไปเป็นเทวดาก่อน เป็นพรหมก่อน พอหมดจากวาสนาบารมี ก็ต้องไปใช้หนี้กรรม คืออกุศล ต้องลงอบายภูมิ...ใช่ไหมล่ะ ทีนี้ถ้าจะไป ก็อย่าไปมันเลย แค่เทวดากับพรหมน่ะ ดีไม่ดีมันจะป๋อม...ตกแค่ท้องหมา มันยังดีนะ มีข้าวกินนะ ถ้าลงนรกนี่มันแย่ กว่าจะมาใหม่.. 

🍀... สำหรับท่านโกฏอริยกะ เกิดเป็นหมาก็มีความรู้ภาษาคนดี ต่อมาเจ้านายมีความเคารพในพระปัจเจกพุทธเจ้า อาศัยเธอเป็นสุนัขแสนรู้ เวลาที่ท่านเจ้าของไม่มีโอกาสที่จะไปรับพระปัจเจกพระพุทธเจ้าตอนเช้ามาฉันที่บ้าน ก็ใช้สุนัขแสนรู้ตัวนี้ไปนิมนต์ แกไปถึงหน้าสำนักของท่าน ก็เห่าบ้าง หอนบ้าง เป็นสัญญาณว่ามารับแล้วก็เดินนำมา บางคราวพระปัจเจกพุทธเจ้าแกล้งทำเลยไปไม่เลี้ยวเข้าบ้าน แกก็ไปขวางหน้า ท่านก็แกล้งไปหยุด แกก็เอาปากดึงสบง ฉลาดเสียด้วยนา... 

🍀...อาศัยที่จิตใจของเธอมีความรักในพระ ตายไปเธอก็ได้เกิดเป็นเทวดา นี่เป็นอันว่าจิตใจของเรามีความสำคัญ ก่อนตายจิตใจของเราจับจุดไหน อย่านึกว่าความดีของเราไม่มี เราจะไปจับพระนิพพานได้ยังไง นิพพานนี้ไปไม่ยาก ไม่ต้องเสียสตางค์ ไปนรกซีต้องลงทุนมากกว่า ต้องลงทุนโกหกเขาอ ทำร้ายเขาสารพัด ไปสวรรค์ไปนิพพาน นอนในมุ้งเราก็ไปได้ นอนนึกถึงคุณของพ่อของแม่ นอนนึกว่าไอ้คนนั้นมันไม่มีข้าวจะกิน พรุ่งนี้จะเอาข้าวไปให้มันสักก้อนสองก้อน บ้านนั้นมันไม่มีสตางค์ใช้ เออ...มีสตางค์อยู่ ๒ บาท พรุ่งนี้เอาไปแบ่งให้สักสลึง ยังไม่ทันจะให้.....ตายเวลานั้น ไปสวรรค์เลย...เพราะจิตเป็นกุศล 

🍀...ถ้าเราอยากจะเป็นพรหม นอนภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ จับลมภาวนา นึกถึงทาน นึกถึงสศีลอะไรก็ช่าง จิตมันทรงอารมณ์ มีความชุ่มชื่น เบิกบาน อิ่มเอิบ นึกถึงความดี ว่าภาวนา "พุท โธ" ถึงพระพุทธเจ้าท่านก็ดี ธัมโมพระธรรมก็ดี สังโฆพระสงฆ์ก็ดี นึกถึงทานการบริจาค เป็นจาคานุสติกรรมฐาน ว่าวันนี้เราเห็นคนเขาหิวข้าว เห็นสัตว์ตัวผอมเดินกระย่องกระแย่ง เราให้ข้าวไปก้อนหนึ่ง เรามีความปรารถนาอย่างไร สัตว์ก็มีความปรารถนาอย่างนั้น จิตใจคิดอยู่แบบนี้ เพลินสบาย เสียงวิทยุในบ้านดังอ้าวๆ เด็กในบ้านทะเลาะกัน เราก็ไม่รำคาญ เราคิดเพลินอย่างนี้ อารมณ์เป็นปฐมฌาน คืนนั้นก็ตายก็ไป...เกิดเป็นพรหม...ง่ายนิดเดียว

💓...ถ้าเราอยากไปนิพพาน ก็คิดดูว่า..ตั้งแต่เช้ามาจนนอนนี่ โอ้โฮ...มันมีอะไรกันบ้างนี่ในวันนี้ เช้าตื่นขึ้นมา อุ๊!...ไม่ไหวแล้วที่ปากเลอะเทอะ ต้องไปแปรงฟัน ต้องไปล้างหน้า ต้องไปหุงข้าวหุงปลา อาหารก็จะกิน เดี๋ยวก็ถ่ายอุจจาระ เดี๋ยวก็ถ่ายปัสสาวะ ยุ่งกันไปหมด เฮ้ย!...เกิดมาเป็นคนนี่หาความสุขอะไรไม่ได้ จะดูคนไหนก็วุ่นวายไปด้วยการงาน ทำงานเกือบตาย สะสมทรัพย์สินไว้มากมาย สิ่งใดที่ปรารถนาก็พยายามไปหามา ในที่สุดต่างคนต่างตาย เมื่อต่างคนต่างตาย ทรัพย์สินที่เราหามาได้ มันก็ไม่เป็นของเรา ชาวบ้านเอาไปหมด แม้ร่างกายของเราก็เอาไปไม่ได้ พระพุทธเจ้ากล่าวว่า.."ร่างกายไม่ใช่เรา ไม่ใช่ของเรา" นี่เป็นของจริง แล้วทำไมเราจึงเกิด เราเกิดเพราะว่าเราหลง หลงอยู่ในโลภะ ความโลภ ความโกรธ ความจริงคนทุกคนเกิดมาแล้วมันก็ทุกข์ เกิดมาแล้วมันก็ตาย คนทุกคนก็มีความปรารถนาดี ที่จะทำอะไรไปก็เพราะมีความปรารถนาดี เขาถึงทำอย่างนั้น แต่เราไม่ชอบใจ เราก็ไม่โกรธเขา ประการสุดท้ายเราก็เมาในชีวิต ชาวบ้านเขาตาย เราก็เห็นแต่เพียงว่าเขาตาย ไม่ได้คิดว่าเราจะตายบ้าง เป็นอันว่าเกิดมาเพราะอาศัยความชั่วในจิต คือ 

๑.ติดอยู่ในความรโลภ 

๒.ติดอยู่ในความโกรธ 

๓.ติดอยู่ในความหลง 

💓...ทีนี้เราไม่เอาละ เลิกเกิดมันเสียดีกว่า มีหน้าที่หากินโดยสุจริตก็ทำไปตามหน้าที่ จะมีรายได้มากเท่าไรไม่สำคัญ แต่เราไม่ทุจริต คิดว่าเมื่อเสียชีวิตยังมีอยู่ คนในปกครองยังมีอยู่ ต้องทำมาหากินยังชีพให้ทรงตัว เพื่อให้คนในปกครองมีความสุข ด้วยอามิส คือ ทรัพย์สินที่หามาได้ แต่ก็มีความรู้สึกอยู่เสมอว่า ทรัพย์สินที่หามาได้นี้...ช่างมัน...ตายแล้วจะไปอยู่กับใครก็ช่าง เราไม่สนใจกับมันอีก ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายสำหรับชีวิตเรา ถ้าใครเขาจะสร้างความโกรธความพยาบาทให้เกิดกับเรา เราก็ถือว่านั่นเป็นความบ้าของเขา เราไม่อยากจะโกรธ ไม่อยากพยาบาท ถ้าเขาไม่ดีเราไปพูดดีกับเขา เขาก็แสดงอาการโหดร้าย สร้างความสะเทือนใจให้เกิดเรา ก็ใช้อุเบกขาเสีย...วางเฉยเสีย ไม่ใช่เราโกรธ 

🔥...แต่เมื่อพูดแล้วเขาดีด้วยไม่ได้ เราก็ไม่พูด ทำใจให้สบาย ไม่ติดใจในเรื่องของความโกรธพยาบาท แต่ถ้าเราคิดดูว่าถ้าจะฆ่าคนนี้ ก็น่านึกดูว่า คนที่เราจะฆ่านะจะอยู่อีกสักกี่ปี ถ้าเราไม่ฆ่าเขาจะอยู่สัก ๕๐๐ ปีได้ไหม...ก็อยู่ไม่ได้ เราไม่ต้องฆ่าหรอก ความจริงไอ้คนจะตายน่ะนะ มันของไม่ยาก คนเกิดมาเท่าไหร่ มันก็ตายหมดเท่านั้นอยู่แล้ว...

.

.ที่มา

.

🙏โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง

✍จากหนังสือเรื่องจริงอิงนิทาน เล่ม ๓ หน้า ๑๙๓-๑๙๕